Για ποιους αλλάζει η γειτονιά;

Για ποιους αλλάζει η γειτονιά; 

Η πλατεία Αγίου Γεωργίου γεμίζει κάθε βράδυ από επισκέπτες και τραπεζοκαθίσματα, οι πολυκατοικίες γεμίζουν από τουρίστες που θέλουν να απολαύσουν την αστική εμπειρία και τα παρτέρια της Φωκίωνος πρασίνισαν. Όλα αυτά στο πλαίσιο της πολυαναμενόμενης γραμμής μετρό και της προσφάτως ανακαινισμένης Δημοτικής Αγοράς. Η νέα ''cool'' περιοχή του κέντρου ( όπως προωθείται μαζικά στον Τύπο ) έχει αλλάξει, με νέα ''hype'' στέκια για τους δραστήριους νέους κατοίκους. Φυσικά αυτός ο επιλεκτικός καλλωπισμός έχει όρια. Τα σκουπίδια ακόμα μαζεύονται σπάνια, τα πεζοδρόμια καθαρίζονται ''ποτέ'' και οι πληγές της κρίσης είναι ακόμα ανοιχτές.

Ωστόσο όσο και να είναι θελκτική η εικόνα μιας φαινομενικά ομορφότερης Κυψέλης, μικρή σχέση έχει με τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων. Μήπως οι αλλαγές αυτές εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο τους ''επισκέπτες''; Η σιωπηλή αναγέννηση της Κυψέλης σημαίνει ταυτόχρονα τη σιωπηλή απομάκρυνση οικογενειών από τα σπίτια τους που μόλις έγιναν AirBnB, το σιωπηλό εκδιωγμό κατοίκων από τον δημόσιο χώρο και την - όχι τόσο σιωπηλή - αύξηση των ενοικίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απαγόρευση παιδιών και ζώων συντροφιάς στα φρεσκοφυτεμένα παρτέρια της Φωκίωνος, έναν από τους λιγοστούς δημόσιους χώρους της Κυψέλης.

Μήπως πρέπει να αποφασίσουμε ποια Κυψέλη θέλουμε; Είναι προφανές ότι θέλουμε να γίνει πιο καθαρή και πιο όμορφη η γειτονιά μας, αλλά παράλληλα θέλουμε να συνεχίσουμε να μένουμε σε αυτήν! Πως να χαρούμε τα νέα παρτέρια ή την ευκολία του μετρό αν το επόμενο βήμα για μας είναι η έξωση; Που θα παίξουν τα παιδιά αν οι πλατείες καταλαμβάνονται από τραπεζοκαθίσματα; Ας είμαστε βέβαιοι ότι μια ανάπτυξη της Κυψέλης δεν θα σεβαστεί τις ανάγκες μας είτε είμαστε ενοικιαστές, είτε ιδιοκτήτες. Το ζήτημα δεν είναι να γυρίσουμε σε κάποιο ιδανικό παρελθόν αλλά να αγκαλιάσουμε τη πολύχρωμη Κυψέλη του σήμερα και να φροντίσουμε με συγκεκριμένα μέτρα να προστατέψουμε τους κατοίκους της από όπου κι αν έχουν έρθει. Όρια στην εξάπλωση του AirBnB, πλαφόν στα ενοίκια, φρένο στις εξώσεις και στην μονοκαλλιέργεια των καταστημάτων εστίασης. Θέλουμε μια Κυψέλη γειτονιά με σύγχρονες υποδομές και κοινωνικές υπηρεσίες που καλύπτουν τις ανάγκες των κατοίκων της!

Θέλουμε μια Κυψέλη που να μας χωράει όλους και όλες, για εμάς που την βιώνουμε καθημερινά, με βασική μέριμνα για τις ανησυχίες μας.

Να μη μείνει κανένας πρόσφυγας στο δρόμο!

Τί έχει γίνει;

Εκατοντάδες προσφυγικές οικογένειες και άτομα απειλούνται με έξωση από τα διαμερίσματα του προγράμματος ΕΣΤΙΑ της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αλλά και από κοντέινερ των προσφυγικών στρατοπέδων με την αιτιολογία ότι ως αναγνωρισμένοι πρόσφυγες δεν είναι πια “ωφελούμενοι” των προγραμμάτων, χωρίς να έχει ληφθεί καμία πρόνοια για την περαιτέρω στέγασή τους. Οι πρώτοι/ες που απειλούνται είναι όσοι και όσες αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες πριν την 31η Ιουλίου του 2017.

Ποιος ευθύνεται για αυτό;

Ήδη από την αρχή του “προσφυγικού”, το κράτος επέλεξε να μετακυλίσει τις ευθύνες του ως προς την κάλυψη των αναγκών των προσφύγων στις ΜΚΟ, χωρίς όμως να έχει κανένα σχέδιο για το πώς θα ενταχθούν οι πρόσφυγες αυτοί στην κοινωνία. Έτσι λοιπόν ενώ πολλές ΜΚΟ βρέθηκαν να λαμβάνουν πλουσιοπάροχες χρηματοδοτήσεις από την “μπίζνα του προσφυγικού”, οι πρόσφυγες βρέθηκαν εγκλωβισμένοι. Βρέθηκαν εξαρτημένοι από τις υπηρεσίες που προσέφεραν οι ΜΚΟ (σίτιση στέγαση κτλ), χωρίς καμία δυνατότητα όμως να στήσουν οι ίδιοι και οι ίδιες τις ζωές τους στα πόδια τους, αφού δεν υπήρχε ο στοιχειώδης σχεδιασμός για το πώς οι άνθρωποι αυτοί θα βρουν εργασία ή θα μάθουν τη γλώσσα. Και όταν γνωρίζουμε ότι η ανεργία στην Ελλάδα αγγίζει εδώ και χρόνια το 20%, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε πόσο δύσκολο είναι για έναν νεοαφιχθέντα πρόσφυγα να βρει δουλειά, ειδικά χωρίς την ύπαρξη κάποιου προγράμματος πχ συμβουλευτικής στην αναζήτηση εργασίας. Αυτό που λέμε είναι λοιπόν απλό: τις ανεπάρκειες των κρατικών πολιτικών (κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης) δε πρέπει σε καμία περίπτωση να τις πληρώσουν οι πρόσφυγες.

για αυτό και

Στηρίζουμε την απεργιακή κινητοποίηση του Σωματείου Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ την Τρίτη 16 Απριλίου  και την συγκέντρωση στις 12.00 στο Μουσείο, 

Καλούμε και συμμετέχουμε στην πορεία την ίδια ημέρα στις 18.30 από Χαυτεία (θα υπάρξει προσυγκέντρωση στις 18.00 στη πλατεία Βικτώριας)

• ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
• ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ 

Ως πότε θα τους ανεχόμαστε;

(Το κείμενο μοιράστηκε στους/ις εργαζόμενους/ες στα μαγαζιά
της Κυψέλης το Σάββατο 9/2/2019) 

Όταν ο Χ.Σαλμάς τον Σεπτέμβριο του 2018 απέλυε τον Μοχάμεντ, διανομέα του σουβλατζίδικου του στο Περιστέρι (A.Βεάκη 56) δύσκολα μπορούσε να φανταστεί αυτά που θα ακολουθούσαν. Βλέπετε ο Χ.Σαλμάς είναι από αυτά τα αφεντικά που έχουν συνηθίσει να κάνουν ότι θέλουν και να μη τους ζητά κανείς τον λόγο: ασφάλιζε λιγότερες ώρες από τις πραγματικές (συγκεκριμένα 8 ώρες την βδομάδα αντί για 7 ώρες την ημέρα !!!), δεν έδινε δώρα ή χρωστούσε μεροκάματα. Ο Μοχάμεντ διεκδίκησε τα όσα δικαιούνταν από το αφεντικό του και όταν εξαιτίας αυτού ο Σαλμάς τον απέλυσε έκανε καταγγελία στο ΙΚΑ και στην επιθεώρηση εργασίας ζητώντας ένσημα και δεδουλευμένα. Έτσι το αφεντικό βρέθηκε μπλεγμένο και άρχισε τα απειλητικά τηλεφωνήματα προς το Μοχάμεντ για να αποσύρει τις καταγγελίες, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

Στις 23/12, με αφορμή μια δήθεν παραγγελία, ο Σαλμάς μαζί με έναν μπράβο του (στο facebook συστήνεται ως “Antreas Karaflas”) στήνουν καρτέρι στον Μοχάμεντ. Εκεί τον απειλούν και στη συνέχεια τον χτυπούν. Όμως ο Μοχάμεντ δεν δειλιάζει, δεν αποσύρει την εργασιακή προσφυγή του αλλά αντίθετα καταγγέλλει τον ξυλοδαρμό στην αστυνομία και κάνει και μήνυση στο πρώην αφεντικό του. Ο Μοχάμεντ σε αυτή τη μάχη δεν είναι μόνος του. Έχει τη στήριξη του σωματείου του, του ΣΒΕΟΔ (Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου) που μετά τον ξυλοδαρμού του πραγματοποίησε στάση εργασίας και πορεία στο Περιστέρι την Παρασκευή 18/1. Παράλληλα συνελεύσεις γειτονιάς απέκλεισαν το κατάστημα του Σαλμά στο Περιστέρι αλλά και ένα ακόμα που διατηρεί στο Χαλάνδρι (Ιφικράτους 3) γνωστοποιώντας σε όλη τη γειτονιά τις μαφιόζικες πρακτικές του. Ο αγώνας συνεχίζεται τόσο στους δρόμους όσο και στα δικαστήρια.

Προφανώς το παραπάνω περιστατικό είναι μόνο ένα από τα δεκάδες περιστατικά εργοδοτικής βίας και αυθαιρεσίας που συμβαίνουν στην Αθήνα και ξεκινούν από τις απληρωσιές, την ανασφάλιστη εργασία και τα κλεμμένα δώρα αλλά φτάνουν και μέχρι την σεξουαλική παρενόχληση, τις απειλές και τον ξυλοδαρμό. Δυστυχώς και η γειτονιά μας η Κυψέλη δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, με το κλάδο της εστίασης να αποτελεί μπροστάρη στην αυθαιρεσία απέναντι στους εργαζόμενους. Μπορεί να είναι δύσκολο να σηκώσεις κεφάλι καθώς θα σκεφτείς ότι μπορεί να μείνεις χωρίς δουλεία ή ότι θα βρεθείς αντιμέτωπος με τη δύναμη του εργοδότη, όμως για πόσο ακόμα θα κάνουμε υπομονή και θα το βουλώνουμε; Κάθε φορά που μένουμε σιωπηλές δίνουμε θάρρος στο αφεντικό να ξανακάνει τα ίδια και στην επόμενη…

Μόνος ή μόνη σου είναι όντως δύσκολο να τα βγάλεις πέρα αλλά μαζί γινόμαστε πολύ πιο δυνατοί και δυνατές. Όπως και στην περίπτωση του Μοχάμεντ, που βρέθηκε το σωματείο δίπλα του να του δώσει τη νομική, υλική και ψυχική υποστήριξη που χρειάζεται για να δώσει αυτόν τον αγώνα. Αντίστοιχα για σερβιτόρους και μάγειρες υπάρχει το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων (6997736504/ssm.info@gmail.com) που μπορεί να πράξει το ίδιο. Παράλληλα ομάδες της γειτονιάς, όπως και εμείς στο Μυρμήγκι, είμαστε εδώ για να συναντηθούμε, να συζητήσουμε όλοι και όλες μαζί τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και να σταθούμε δίπλα ο ένας στον άλλον. Δεν υπάρχει κάποια νομοτέλεια ότι τα αφεντικά μπορούν να μας φέρονται σαν να 'μαστε δούλοι, δεν είναι η μοίρα μας τέτοια. Δεν είμαστε μόνοι/ες μας και με τη δύναμη της αλληλεγγύης μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο, να μιλήσουμε για όλα όσα μας αδικούν, να αντιπαλέψουμε και να νικήσουμε.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ / ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΡΕΣΙΑ